مدرسه علميه فاطميه خرم آباد

​مَنِ اسْتَقْبَلَ وُجُوهَ الاْرَاءِ عَرَفَ مَوَاقِعَ الْخَطَإِ
 امام علی (عليه السلام) فرمود: كسى كه از آراى مختلف استقبال كند (و نظرات متفاوت را بررسى نمايد)موارد خطا را خواهد شناخت.

#حکمت - 173
راه شناخت #حق.
امام (عليه السلام) در اين گفتار حكيمانه راه به دست آوردن #رأى صحيح را در مسائل مختلف نشان داده است.
بر اين اساس حكما و متكلمان و فقهاى ما همواره در مسائل نظرى نخست به نقل اقوال مى پردازند و در كنار هر قول دليل طرفداران آن را ذكر مى كنند، سپس از بررسى مجموع آنها ضعف ها و قوت ها ظاهر مى شود و آن قول را كه از همه برتر مى بينند انتخاب مى كنند. حتى گاه اقوال كسانى كه اختلاف مذهبى با آنها دارند نيز در برابر خود قرار داده و دليلشان را بررسى مى كنند.
اين گفتار حكيمانه از يك سو هشدارى است به افراد #متعصب و لجوج و صاحبان استبداد در رأى كه گاه حاضر نيستند حتى سخنان ديگران را بشنوند تا چه رسد كه اگر آنها را صحيح ديدند بپذيرند و از سوى ديگر مسئله #آزادى و سعه صدر را در مسائل علمى روشن مى سازد كه از #چهارده #قرن پيش براى ما به يادگار مانده است.
در دنياى امروز نيز به اين مسئله اهميت فراوان داده مى شود كه براى رسيدن به رأى صحيح نظرخواهى مى كنند و آراء مختلف را از صاحب نظران جمع مى كنند و آنها را در برابر هم قرار مى دهند تا از اين طريق به آنچه صحيح تر است نائل شوند.
اگر #دنيا، امروز به اين مسئله رسيده پيشواى بزرگ اسلام اميرمؤمنان على (عليه السلام) چهارده قرن پيش آن را بيان فرموده است.
منبع: خلاصه شده از پیام امام امیرالمومنین علیه السلام.

​✅ امام علی (علیه السلام) فرمود:

تقوا و پرهيزكارى پيشه كن هرچند كم باشد و ميان خود و خدا پرده‌اى قرار ده هرچند نازك باشد.

#حکمت - 242
✅ تمام پرده‌ها را پاره مكن!
امام علیه السلام در اين گفتار حكيمانه، افراد ضعيف الايمان را از پرده‌درى كامل برحذر مى‌دارد.
مخاطب، توده‌هاى مردمند كه گاه لغزشى براى آن‌ها پيدا مى‌شود و به #گناه نزديك شده و يا آلوده مى‌گردند. گاه در ميان آن‌ها كسانى يافت مى‌شوند كه همه پرده‌ها را پاره كرده و به اصطلاح، پل‌هاى پشت سر خويش را ويران مى‌سازند و رابطه خود را به كلى با خدا قطع مى‌كنند.
امام علیه السلام به آن‌ها خطاب كرده، مى‌فرمايد: اگر لغزشى هم پيدا كرديد، پرده‌درى كامل نكنيد؛ لااقل بخشى از تقوا را حفظ كنيد كه اميد است شما را به سوى خدا بازگرداند و توفيق توبه كامل پيدا كرده از هرگونه گناه پاك شويد.
مرحوم «مغنيه» در شرح نهج‌البلاغه خود در جلد 4، صفحه 361 مى‌گويد:
«گفتار امام مخصوصاً براى زمان ما كه عوامل گناه و #شهوت پرستى زياد شده است صادق است؛ آن‌ها كه دست كم اندكى از #تقوا و ايمان داشته باشند همان مقدار إن‌شاءالله مايه نجاتشان مى‌شود. وى سپس به اين حديث معروف نبوى اشاره كرده كه مى‌فرمايد: «زمانى بر مردم فرا مى‌رسد كه آن كس كه دين و ايمان خود را حفظ مى‌كند مانند كسى است كه شعله آتشى در كف دست خود نگاه داشته باشد».
منبع: خلاصه شده از پیام امام امیرالمومنین علیه السلام

​لَقَدْ تابَ اللّهُ عَلَى النَّبِیِّ وَ الْمُهاجِرینَ وَ الأَنْصارِ الَّذینَ اتَّبَعُوهُ فی ساعَةِ الْعُسْرَةِ مِنْ بَعْدِ ما کادَ یَزیغُ قُلُوبُ فَریق مِنْهُمْ ثُمَّ تابَ عَلَیْهِمْ إِنَّهُ بِهِمْ رَئُوفٌ رَحیمٌ
 به یقین خداوند رحمت خود را شامل حال پیامبر و مهاجران و انصار، که در زمان عسرت و شدّت (در جنگ تبوک) از او پیروى کردند، نمود؛ بعد از آن که نزدیک بود دلهاى گروهى از آنها، از حق منحرف شود (و از میدان جنگ بازگردند)؛ سپس خدا توبه آنها را پذیرفت، چرا که او نسبت به آنان رئوف و مهربان است.
#توبه – 117
✅ منظور از توبه خدا بر پیامبر (صلى الله علیه وآله) چیست؟
بدون شک پیامبرِ معصوم، گناهى نداشته که بخواهد از آن توبه کند، و خدا توبه او را بپذیرد، (هر چند پاره اى از مفسران اهل تسنن، تعبیر فوق را، دلیل بر صدور لغزشى از پیامبر (صلى الله علیه وآله) در ماجراى «تبوک» گرفته اند).
ولى دقت در خود آیه، و سایر آیات قرآن، به نادرست بودن این تفسیر گواهى مى دهد؛ زیرا:
اوّلاً ـ توبه پروردگار به معنى بازگشت او به رحمت، و توجه به بندگان است، و در مفهوم آن، گناه و یا لغزش نیست، چنان که در سوره «نساء»، بعد از ذکر قسمتى از احکام اسلام، مى فرماید: یُریدُ اللّهُ لِیُبَیِّنَ لَکُمْ وَ یَهْدِیَکُمْ سُنَنَ الَّذینَ مِنْ قَبْلِکُمْ وَ یَتُوبَ عَلَیْکُمْ وَ اللّهُ عَلیمٌ حَکیمٌ:
«خداوند مى خواهد احکام خود را براى شما تبیین کند، و به روش شایسته کسانى که قبل از شما بودند، شما را هدایت کند، و بر شما توبه کند، و خداوند دانا و حکیم است».
و ثالثاً ـ در آیه مورد بحث، تخلف و انحراف از حق را، تنها به گروهى از مؤمنان نسبت مى دهد، با این که توبه الهى را شامل حال همه مى داند، و این خود نشان مى دهد که: توبه خدا در اینجا به معنى پذیرش عذر بندگان از گناه نیست، بلکه همان رحمت خاص الهى است.
منبع: خلاصه شده از تفسیر نمونه

​ إِذَا وَصَلَتْ إِلَیْکُمْ أَطْرَافُ النِّعَمِ فَلاَ تُنَفِّرُوا أَقْصَاهَا بِقِلَّةِ الشُّکْرِ
 امام علی (علیه السلام) فرمود:

هنگامى که مقدمات نعمت ها به شما روى آورد ادامه آن را به واسطه کمى شکرگذارى از خود دور نسازید.

#حکمت - 13
راه تداوم نعمت ها
نعمت ها غالباً به صورت تدریجى بر انسان وارد مى شود و وظیفه انسان هوشیار این است که به استقبال نعمت برود و استقبال از آن راهى جز شکرگزارى ندارد. هرگاه با آغاز روى آوردن نعمت به شکر قلبى و زبانى و عملى بپردازد ادامه خواهد یافت و تا پایان آن نصیب انسان مى شود و به تعبیر دیگر به گفته بعضى از شارحان نهج البلاغه، نعمت ها مانند گروه هاى پرندگان است که وقتى تعدادى از آنها بر شاخه درختى نشستند بقیه تدریجا به دنبال آنها مى آیند و شاخه ها را پر مى کنند؛ ولى اگر گروه اول صداى ناهنجار و حرکت ناموزونى بشنوند یا ببینند فرار مى کنند و بقیه هم به دنبال آنها مى روند و صحنه از وجودشان خالى مى شود.
همچنین بسیارى از نعمت ها به صورت تدریجى زوال مى پذیرند؛ هرگاه انسان در آغاز زوالش هوشیار باشد و به شکر قلبى و زبانى و عملى بپردازد مانع بازگشت و زوال تدریجى آن مى شود.
این سخن در اصل برگرفته از قرآن مجید است که مى فرماید: «(وَ إِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکُمْ لَئِنْ شَکَرْتُمْ لاَزیدَنَّکُمْ وَلَئِنْ کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذابی لَشَدیدٌ)؛ به خاطر بیاورید زمانى که پروردگارتان اعلام داشت اگر شکرگزارى کنید (نعمت خویش را) بر شما خواهم افزود و اگر ناسپاسى مجازاتم شدید است».
امام صادق (علیه السلام) مى فرماید: «خداوند متعال به گروهى از مردم نعمت داد، اما آنها شکرش را به جا نیاوردند در نتیجه آن متاع مایه وبالشان شد و گروهى از مردم را به مصائبى گرفتار کرد لکن آنها صبر کردند و (شکرگزار بودند) در نتیجه مصیبت ها به نعمت ها تبدیل شد».
منبع: خلاصه شده از کتاب پیام امام امیرالمؤمنین علیه السلام، جلد دوازدهم